هرچند آثار اصیل مدیریت اسلامی از یک سو به طور خاص به صاحبان این دین یعنی معصومین اختصاص داشته و از سوی دیگر فارق از پژوهش های موردی است، اما پرداختن به منظر امام خمینی در رابطه با تصمیم گیری جایگاهی ویژه دارد. تصمیم گیری در منظر امام خمینی را می توان زیرمجموعه تصمیم گیری از منظر اسلام دانست. در ادامه متن و چکیده این مقاله در اختیار قرار گرفته است.
عنوان
درآمدی نظری بر تصمیم گیری راهبردی حکمت بنیان
چکیده
این مقاله برآن است تا با نگاهی حکمی و فلسفی به سیره مدیریتی و رهبری حضرت امام خمینی(ره)، نکاتی را از تصمیمگیری راهبردی ایشان مشخص و بررسی کند و به آنها در بافت نظری سامان دهد. فرض نگارنده این است که فهم عميق تصميمات راهبردي امام خميني(ره) جز از طريق درك و فهم مبادي حكمي و فلسفي انديشه ایشان امکانپذیر نیست. روش این پژوهش، «مطالعه چند موردی» بوده و با بهکارگیری روش تحليل دادههای ادهوك از شیوه تحلیل تم برای طبقهبندی و کدگذاری محتوای پیامها و نامههای امام خمینی(ره) استفاده شده است. طبق یافتههای این پژوهش، شاکله تصمیمگیریهای امام خميني(ره) مبتنی بر آرمانگرایی واقعیتنگر بوده است که محصول این دستگاه تصمیمگیری، تصمیمات راهبردي حکیمانه خواهد بود
کلمات کلیدی
تصمیم گیری راهبردی؛ نگاه حکمی و حکمت بنیان؛ مدیریت امام خمینی(ره)
نویسنده: وحید خاشعی
