در روزهای اخیر، خبر شهادت آقای رئیسی، رئیس جمهور ایران، در حادثه سقوط هلی‌کوپتر، ملت ایران را در غم و اندوه فرو برد. آقای رئیسی یکی از مدیران برجسته و متعهد کشور بود که ویژگی‌های برجسته‌ای چون اخلاص و مردمی بودن، او را از دیگران متمایز می‌کرد. ایشان با نیتی خالص و قلبی سرشار از ایمان و تقوا، خدمت به مردم و کشور را وظیفه‌ای مقدس می‌دانست و در این مسیر از هیچ تلاشی فروگذار نبود.
اخلاص و مردمی بودن شهید رئیسی
یکی از ویژگی‌های بارز آقای رئیسی، اخلاص او در کارها بود. او همواره با نیتی خالص و بدون هیچ‌گونه خودنمایی و تبلیغات، به وظایف خود عمل می‌کرد و تنها رضای خداوند و خدمت به مردم را مد نظر داشت. این اخلاص در عمل، موجب اعتماد و اطمینان مردم به او شده بود و او را به عنوان یک مدیر صادق و دلسوز در اذهان مردم ثبت کرده بود.
مردمی بودن نیز یکی دیگر از ویژگی‌های ممتاز آقای رئیسی بود. او همواره در کنار مردم بود، مشکلات و نیازهای آنها را از نزدیک لمس می‌کرد و برای حل آنها تلاش می‌کرد. این ارتباط نزدیک با مردم و درک عمیق از مسائل و مشکلات آنها، او را به مدیری محبوب و مورد احترام تبدیل کرده بود.
میراث مدیریتی شهید رئیسی
اکنون با شهادت این مدیر بزرگوار، کشور در مسیر ادامه راه او نیازمند کار و تلاش بیشتری است. باید با قدرت و حکمت بیشتر، راه شهید آقای رئیسی را ادامه داد و از میراث ارزشمند او که همان اخلاص و مردمی بودن است، الهام گرفت. این مسیر، نیازمند همدلی، همکاری و تلاش همه جانبه است تا بتوانیم آینده‌ای روشن و پر از امید را برای کشور عزیزمان رقم بزنیم.
مطابق سیره شهید رئیسی و دیگر بزرگان انقلاب، در تصمیمات مهم امروز کشور و ادامه کار باید بدور از فضای احساسی عمل کنیم. تصمیم‌گیری‌های احساسی می‌تواند به نتایج ناپایدار و نامطلوب منجر شود. اهمیت این مسئله در آن است که با تأمل و تدبیر، راهی پایدار و مؤثر برای حل مشکلات و پیشبرد اهداف کشور پیدا کنیم. تنها با تکیه بر عقلانیت و بهره‌گیری از تجربه‌های گذشته است که می‌توانیم مسیری مطمئن و موفق را برای آینده کشور ترسیم کنیم.
یاد و خاطره شهید آقای رئیسی و میراث ایشان در مدیریت اسلامی همواره در دل‌های ما زنده خواهد ماند و راه او همچنان ادامه خواهد داشت. باشد که با پیروی از راه و منش او، بتوانیم در مسیر تحقق آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی گام برداریم و ایران اسلامی را به اوج سربلندی و افتخار برسانیم.
