در شرایط فعلی که فاصله ای قابل توجهی از انتخابات ریاست جمهوری نیز گرفته ایم، شایسته است فارغ از فضای سیاسی تحلیلی از نیازهای اصلی دولت داشته باشیم. در همین مدت نسبتا کوتاه گذشته از دور دوم ریاست جمهوری دولت فعلی، شاهد بوده‌ایم که در این دوره نیز بجز تحرکات سیاسی فعالیت چشمگیر دیگری نداشته ایم. در ادامه تلاش می‌کنیم با تحلیل شرایط کنونی نیازهای اصلی دولت را شناسایی و راه‌های تأمین این نیازها را نیز معرفی کنیم:

گفتمان مدیریتی نیاز اصلی دولت

اکنون بیش از یک ماه است که دولت جدید بطور رسمی کار خود را شروع  کرده است. آنگونه که پیش بینی می شود، هیات دولت شاهد تغییرات است و امید است با انرژی و انگیزه جدیدی که به دولت تزریق خواهد شد، مسیر ۴ سال آتی نسبت به ۴ سال قبل پر شتاب تر و مستحکم تر طی گردد. بی تردید عوامل و الزامات متعددی در تحقق این امید موثرند. اما بنظر می رسد، یکی از الزاماتی که متاسفانه کمتر مد نظر قرار میگیرد، ترویج، استقرار و التزام به گفتمان مدیریتی یعنی نگاه سیستمی و نظام مند بر فضای کاری دولت است.
این گفتمان دارای ابعاد و ملاحظات مهمی است که سعی می شود در نوشته های بعدی به صورت مجزا به آنها پرداخت، امابه اختصار عبارتند از :
۱. ضرورت پایبندی به نگاه راهبردی، فوق فعال، ارزشی و دینی در تصمیم گیری ها.
۲. توجه به جایگاه سرمایه های انسانی.
۳. به کارگیری هوشمندانه و اثربخش از فناوری، دانش روز و تجارب جامعه جهانی.
۴. توجه به اثرات متقابل محیط های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، حقوقی، علم و فناوری و دفاعی.
۵. عنایت به تاثیرگذاری و تاثیرپذیری محیط های داخلی، منطقه ای و جهانی.
۶. ضرورت شناخت و آمادگی برای مدیریت شش چالش احتمالی آتی (اشتغال، بهره وری، ساختار مالی، معضلات اجتماعی و اخلاقی و ماجراجویی رقبای خارجی).
۷. پرهیز جدی از درگیر شدن در حواشی و ضرورت تمرکز بر همکاری متقابل بین جریانهای فکری و سیاسی، سازمان ها و نهادهای قانونی در راستای حفظ آرامش و وحدت کشور.
۸. جلوگیری از بروز تنش بین ارکان اصلی و راهبردی نظام و قوای کشور در قول و عمل و با محوریت پایبندی عملی به فصل الخطابی رهبری به عنوان عمود خیمه گاه و نقطه ثقل آرامش و امنیت کشور.
۹. استفاده موثر و واقعی از تمام ظرفیتهای معنوی و مادی کشور به ویژه بخش خصوصی و مردمی جهت تحقق سند چشم انداز کشور.
۱۰. هوشمندی راهبردی مبتنی بر آموزه های دینی، استقلال، مقاومت، عزت، مصلحت و تدبیر ‌‌در موضع گیری های اساسی داخلی، منطقه ای و بین المللی.
۱۱. گسترش روحیه نقد پذیری و ارزیابی عملکرد از طریق برگزاری جلسات علمی با حضور کارشناسان و نقادان آگاه، دلسوز، منصف، کاردان و مجرب از جریان های تاثیرگذار و از بخش های حاکمیتی، دولتی، دانشگاهی، حوزوی و خصوصی به تناسب موضوعات.
۱۲. توجه ویژه به ظرفیت استان ها، اقوام، نخبگان، جوانان و کارآفرینان.
۱۳. ضرورت استفاده هوشمندانه از ظرفیت مشاوران توانمند داخلی و جهانی با تاکید بر ایرانیان مقیم خارج که متعهد به کارآمدی و پیشرفت کشور و نظام باشند.
۱۴.توجه روزافزون به ضرورت ارتقای سطح دانش و آگاهی ملی در تمامی حوزه های لازم، با تاکید بر تقویت انسجام ملی و قدرت ساخت درونی.
۱۵. شایسته سالاری، پرهیز جدی از سطحی نگری و ترجیحات غیر تخصصی در انتخاب بدنه مدیریتی کشور.
البته جهت تحقق این نکات نخبگان علمی و سیاسی، عامه مردم و گروه های فکری نیز وظیفه دارند تا در حد توان با کمک به دولت، رصد عالمانه، دلسوزانه و محترمانه امور، به تحقق وعده ها و برنامه ها کمک کنند و از هیج امری که منجر به برهم خوردن تمرکز دولت از کارهای اساسی خود شده استقبال ننموده و به جدلهای بی فایده نپردازند. تا ان شاء الله با مشیت الهی مسیر کشور به سمت قلل رفیع سرافرازی و اقتدار تداوم داشته و از پس این ناملایمات و مشکلات صبح امید دولت کریمه موعود الهی طلوع کند که
الیس الصبح بقریب.(هود- ۸۱)
⚜️⚜️عمیق ترین تحلیل ها در ⚜️⚜️

??????

و 

مدیریت اسلامی.